Klazien

Voor een efficiënte verspreiding van de MSCNN Nieuwsbrief is een correct en up-to-date emailadressenbestand essentieel. Vandaar dat ik, als beheerder van de Nieuwsbrief, lezers regelmatig benader om zo snel mogelijk veranderingen in hun abonnement of in hun e-mailadres aan mij door te geven. Dit werkt eigenlijk altijd en op een dag kreeg ik de volgende reactie van ene Gerard: ‘haal Klazien maar uit het adressenbestand hoor, helaas is Klazien afgelopen oktober overleden aan de MS-gevolgen.’ Na drie keer lezen en er een nachtje over te hebben geslapen dacht ik: ik wil wel wat meer weten van Klazien en ga proberen om af te spreken met Gerard. Het werd een mooi en emotioneel bezoek, waarin Gerard zijn verhaal met mij deelde over zijn sterke vrouw Klazien.

Klazien en Gerard leerden elkaar kennen in 1982 tijdens het studentenleven van Groningen en ze kregen verkering. Dit is dus 40 jaar geleden en toen spraken we nog niet van daten, maar kregen we gewoon verkering. Klazien studeerde Scandinavische talen en dat leverde mooie gezamenlijke reisjes op naar Denemarken, Noorwegen en Zweden. Klazien hield van het avontuur en actieve vakanties en er werd veel gefietst en gewandeld. Toen de kinderen kwamen in 1996 en 1998 verhuisden ze vanuit de stad naar Thesinge. Een klein dorpje ten oosten van Groningen, op fietsafstand van de stad, waar Gerard en Klazien bij dezelfde werkgever werkten. De sportieve vakanties bleven, nu met kinderen, en af en toe had Klazien een migraine aanval waardoor ze wat vaker moest rusten. Dat was lastig, maar ze krabbelde meestal na een dag weer op. In 2008 volgde de diagnose MS met als direct gevolg: Klazien ging minder werken én kocht een eBike.  Ook dat loste zich weer op, maar na elke schub was er achteruitgang. Het lopen werd minder en er kwamen krukken. Het voordeel daarvan was dat tijdens een bezoek aan Eurodisney het gezin in de speciale rij mocht die veel korter was de normale rij. Een mooi voorbeeld van Klazien haar positieve instelling en haar gevoel van humor die ze tot het einde behield. Maar in mei 2010 werden de krukken ingeruild voor een rollator en moest Klazien helaas stoppen met werken. Na een val in 2015 met een dubbele beenbreuk tot gevolg en een lange revalidatie kwam er een rolstoel. De laatste 5 jaar kon Klazien gelukkig doorbrengen op haar geliefde plekje in Thesinge, omringt door lieve mensen en veel aanloop. Nog altijd kwamen de collega’s van Klazien regelmatig langs en nog altijd was het mogelijk om uitstapjes te maken, onder andere naar haar ouders.

Gerard zegt: ‘Klazien had veel pijn, maar ze klaagde nooit, ze had geen zelfmedelijden en was altijd optimistisch. Ze kon steeds minder en werd steeds afhankelijker’. Ze hield tot het laatst van haar plekje in de tuin in Thesinge, waar ze genoot van de vogels en de vlinders.
Gerard vertelt vol liefde over zijn leven samen met Klazien, maar naarmate hij dichter bij het einde van het verhaal komt kost het hem steeds meer moeite. Eind 2021 is Klazien op 61-jarige leeftijd overleden. Een plekje in huis met foto’s van Klazien, kaarsjes en knuffels houdt de herinnering aan Klazien levendig. En niet te vergeten die plank vol met fotoboeken van al die prachtige vakantie avonturen met het hele gezin.