Arbeidsethos

Het wordt mij nu pas goed duidelijk dat bepaalde gewoontes en gebruiken misschien wel blijvend zijn veranderd door de corona pandemie. Hoewel de impact van deze pandemie op mij persoonlijk relatief klein is gebleven, geen covid-19 ziekte, geen verlies van dierbaren, geen werkloosheid, ben ik me zeer bewust van het belang van de ingrijpende gedragsveranderingen in de omgang met anderen. Zolang het corona virus nog rondwaart en er nog geen werkzaam vaccin is, zijn zij essentieel om het aantal slachtoffers bij een nieuwe uitbraak zo klein mogelijk te houden.

Het idee dat we misschien nooit meer handen zullen schudden bij een begroeting wil er bij mij nog maar moeilijk in. Nog afgezien van de veronderstelde social distancing, voelt het in de meeste gevallen voor mij ongemanierd om zonder handen te schudden een gesprek te beginnen met een bekende of onbekende. De alternatieven van de buiging, hand op het hart of een combinatie van beide zitten nog niet in mijn systeem.
Nog een andere nieuwe, voor mij volkomen vreemde gewoonte betreft de instructie: “niet fit en milde klachten”: thuis blijven! Heel begrijpelijk, want niemand wil van virusverspreiding beticht worden, maar ook daar zal ik nog aan moeten wennen. Opgegroeid op een boerderij met hardwerkende ouders, die naar mijn beleving nooit een dag ziek waren, heb ik van jongs af aan geleerd dat je niet om elk wissewasje thuisblijft. Je kon natuurlijk ziek zijn, met koorts en overgeven, maar ‘niet fit’ en ‘milde klachten’ was te vaag en werd niet serieus genomen. Hoofdpijn, een snotneus, of een beetje hoesterig – het gaat allemaal wel weer over. ‘Als je eenmaal op school bent dan is het waarschijnlijk al weer over’ was een uitspraak van mijn moeder en vaak was dat ook inderdaad het geval. “Vanavond maar vroeg naar bed”, was ook een goede remedie die gegarandeerd voorbijkwam en vaak ook met een goed resultaat.

Tot voor kort was niet fit voor mij een gevoel dat vroeg om een paracetamolletje en daarna gewoon ‘kont op de fiets’ en naar ‘t werk. Dat arbeidsethos is mij met de paplepel ingegeven en dat hebben wij ook weer overgedragen op onze kinderen. Maar vanaf maart blijven we gedisciplineerd thuis als we niet fit zijn, nemen een paracetamolletje en hangen vervolgens de hele dag met een soort van spijbelgevoel thuis op de bank om te zitten Netflixen.