Woensdag 21 april om 16:15 uur is de promotie van Dennis Lentferink.
Aan de hand van 5 vragen vertelt Dennis wat meer over zijn onderzoek.

Wat is de titel van je proefschrift?

Mijn proefschrift heet: „Regional diversity in oligodendrocyte progenitor cells: implications for remyelination in grey and white matter“.
Dus in goed Nederlands: „Regionale diversiteit in oligodendrocyt-voorlopercellen: implicaties voor remyelinisatie in de grijze en witte stof“.

Kun je in ongeveer 100 simpele woorden vertellen waar je onderzoek over gaat?
Oligodendrocyt-voorlopercellen zijn de cellen die MS-laesies kunnen herstellen na de vorming van zo’n laesie. Nu zien we dat zowel in MS als in experimentele modellen voor MS, laesies in de grijze stof beter herstellen dan laesies in de witte stof. Hier zijn verschillende oorzaken voor aan te wijzen, maar wij hebben onderzocht of het kan komen doordat er een verschil is tussen de oligodendrocyt-voorlopercellen in de grijze en witte stof. Uit mijn onderzoek blijkt inderdaad dat oligodendrocyt-voorlopercellen uit de grijze stof beter zijn toegerust voor remyelinisatie omdat ze (1) minder uitgerijpt zijn, (2) beter reageren op bepaalde omgevingssignalen en (3) minder belemmerd worden in uitrijping door myelinerestanten.

Wat is het belang van je onderzoek voor de mensen met MS?

In MS faalt remyelinisatie uiteindelijk, terwijl remyelinisatie cruciaal is voor herstel na het vormen van een MS-laesie. Aangezien de oorzaak van MS nog altijd onbekend is, en het waarschijnlijk zeer complex is, zal het nog wel even duren voor MS genezen kan worden. Daarom hebben wij ons gericht op het vinden van aanknopingspunten om de lichaamseigen remyelinisatie te stimuleren aangezien dat uiteindelijk faalt in MS. We hebben dus inderdaad gevonden dat oligodendrocyt-voorlopercellen uit de grijze stof beter zijn toegerust voor remyelinisatie dan oligodendrocyt-voorlopercellen uit de witte stof. Dit heeft misschien geen directe toepasbaarheid voor de behandeling van mensen met MS, maar het zorgt er wel voor dat we het herstelproces beter begrijpen en dat er met deze regionale verschillen in herstelcapaciteit rekening kan worden gehouden in verder onderzoek, wat op zich al heel waardevol is.

Waar ben je vooral trots op?

Het meest trots ben ik toch wel op een hoofdstuk uit mijn proefschrift waarin werd onderzocht wat voor effect myelinerestanten uit de grijze en witte stof hebben op de uitrijping van oligodendrocyt-voorlopercellen, zowel direct als indirect via de afweercellen van de hersenen. Dit onderzoek heb ik bedacht samen met dr. Jeroen Bogie van de Universiteit Hasselt tijdens de MS-onderzoeksdagen in 2016. Dit onderzoeksvoorstel werd beloond met fundering, is dus uiteindelijke geculmineerd tot een hoofdstuk en is op het moment van schrijven in behandeling bij een wetenschappelijk blad voor publicatie.

Wat is je volgende carrièrestap?

Vorig jaar ben ik met mijn vrouw Inge naar Amerika verhuisd omdat zij in Charlottesville een baan kreeg als postdoctoraal onderzoeker. Inmiddels heb ik daar zelf ook een baan gevonden als postdoctoraal onderzoeker. Hier onderzoek ik nu de interactie tussen microglia (de afweercellen van de hersenen) en het bloedvatenstelsel, en de interactie tussen microglia en oligodendrocyt-voorlopercellen.